lunes, 14 de abril de 2014

The freckles.

Sempre porte amb mi eixa certesa de que tot és passatger.
De que les cares del dia a dia es dissoldran en les meves aigües i es faran borroses amb el temps.

Eixa mágica sensació de ser anónima en un lloc.
D'estar sola però rodejada de present,
de rostres que podrien ser-ho tot.

Assentar-me en un banc una vegada i una altra, fins a fer-ho un poc meu.
O començar algo mai fet i que es convertisca en una petita costum.

Que cada persona, cada ciutat, cada acte siga una piga en el meu cos,
un record per sempre,
una linea en la meva pròpia història.


No hay comentarios:

Publicar un comentario